Australie deel 3 (Melbourne)

"Sophie speaking… Hi Sophie, Paul speaking from La camera." En zo startte mijn baantje in Australie, Ik kon de volgende dag komen voor een interview. Ondanks dat ik mijn pracht van een Australisch omgetoverde cv overhandigde met dik gedrukt 7 jaar horeca ervaring moest ik toch laten zien dat ik met drie borden kon lopen... Ofcourse no worries! De week erop was ik volop in dienst en tot nu toe zijn ze heel blij met mij. La camera is een echt Italiaans restaurant, heerlijk eten, gelegen aan de Yarra river in Melbourne. Het team bestaat uit veel Italiaanse backpackers dus ik steek overal met kop en schouders bovenuit (letterlijk), the dutchy tall girl. Vloeiend Italiaans kunnen ze allemaal, maar het Engels... Zo werd mij gevraagd: "Are you single or double?" Ik dacht natuurlijk dat ze bedoelde of ik een dubbele of enkele shift had. Maar ze bedoelde of ik een vriendje heb... Heb haar toen maar even uitgelegd dat ze niet zinnen rechtstreeks vanuit het Italiaans naar het Engels kan vertalen. Gelukkig werk ik ook met een andere Nederlandse jongen om het lange slungel niveau beetje op peil te houden. Wat is dat heerlijk zeg om te roddelen in je eigen taal en niemand kan er een touw aan vast knopen:) 

Maar even terug in de tijd want op 22 april ben ik aangekomen in Melbourne, gevlogen vanaf Cairns (noord Australie). Eerste twee weken ben ik verbleven in een gezellig hostel. Hoewel ik de eerste 2 nachten in een ander vreselijk hostel zat, 8 mensen op een kamer waarvan 7 mannelijke chinezen… O ja en ik was dan de nummer 8. Helaas waren er ook alleen maar spleetogen te bekennen in het gehele hostel dus snel besloten om naar een ander hostel te vertrekken. Dit hostel was geweldig, gratis ontbijt, elke morge, en dan heb ik het niet over een lullige boterham met jam. Maaaaaar je kon je eigen pancakes maken! Begon met 2 maar na een week zat ik al gerust op 6 pancakes in de morgen, was maar goed dat ik mijn hockey leventje daar had anders zou ik nu wel tonnetje rond zijn geweest... Onder het genot van de heerlijk fluffly panckes doordrongen in de maple sirup (te vergelijken met hele dunne stroop) was ik ook opzoek naar mijn eigen kamer in Melbourne. Het hostel leven na 2 maanden was mij wel even genoeg. Kamer delen, geen eigen kast, snurkende of windende mensen, koud wassen en soms heb je opeens een persoon extra op je kamer die het bed deelt met je roomie.... Na 2 verschrikkelijke bezichtigingen gehad te hebben dacht ik, misschien is het hostel leven zo slecht nog niet…? Toch mijn bijgeloof '3 maal scheepsrecht' gevolgd... Op hoop vanwege zette ik een stap in het appartement en ik kon het niet geloven. De foto's op de site waren echt! YES! 3 maal scheepsrecht! Wat heb ik toch een lekkere kamer midden in het centrum, loop afstand naar werk en station, op de 12e etage, prachtig uitzicht (vooral in de nacht), kingsize bed, zwembad en gym op de 26ste verdieping, goede wasmachine! Hmm ben ik iets vergeten? O ja mijn roomies! Laten we het erop houden dat mijn roomies in Amsterdam stukke leuker zijn. Maar om jullie toch een idee te geven met wie ik woon, aangenaam: 
安娜，乐天，英国人，苏菲
Nice to meet you too, my name is easy: Sophie. 
Dit is natuurlijk een grapje, ik woon ook met een Spaans meisje, maar de andere drie komen uit Japan, Thailand en Malaysia. Ze studeren hier allemaal Engels en proberen op deze manier het te maken later. Ze hebben mij verteld dat in hun land studeren alleen voor de top is of er is niet eens een goede studie en alles wordt onderwezen in hun eigen taal. Toen ik hun vertelde over hoe ons onderwijs in elkaar zit en hoe het geregeld is met ov en een beurs stonden ze perplex.Een ding waar ik hier in Australie (vooral Melbourne) heel erg bewust van geworden ben is dat wij als Nederlander in onze handjes mogen knijpen wat betreft zorgstelsel/verzekeringen, studie!, engelse taal en de veiligheid in ons land. Ik gun deze meiden dan ook zeker het beste hier in Australie. 
In ons mooie appartementje delen we alles maar toiletpapier blijft toch een dingetje: iedereen heeft zijn eigen wc rol, want dat wordt niet gedeeld. Dus als je naar het toilet gaat en je wc rol vergeet…. We zullen het erop houden dat we andere gewoontes hebben maar we hebben het wel gezellig met elkaar en is fijn om thuis te zijn:)

29 april, 12:30 pm stond ik dan rood en blauw gekleed klaar voor mijn eerste hockeywedstrijd! Spannend! Na een goede week trainen heb ik even laten zien wat ik kon en had ik de mooie positie mid mid veroverd. Het team had al 4 wedstrijden gespeeld van de competitie maar stonden nog steeds op 0 punten. Ook niet gek want we (hmm praat ik nu al in de wij-vorm..hihi) zijn dit jaar voor het eerst gepromoveerd naar de hoogste klasse in Australie, premier league. Mijn doel was om ons van de 0 punten af te krijgen. Het was warm, 25 graden, dus goed smeren geblazen. Voor de start een goede kreet: Brrrrrumbies! En gaan met die banaan! Het was een goede wedstrijd maar helaas scoorde zij in de laatste minuut de 2-2 en dat bleef de eindstand. Mijn doel was behaald: geen 0 punten meer, maar met 1 punt op de ranglijst, maar daar gaat snel verandering in komen. 
Helaas 2 maanden langs de oostkust erover gedaan om mijn Nederlandse scheenbeschermers bij te kleuren was het na een zaterdag hockeyen in Melbourne weer precies hetzelfde gezeur:  Welkom terug duo penotti benen! 

De tijd vliegt hier, zit er nu al 5 weken maar heb nog niet eens zoveel van melbourne gezien maar dat komt wel nu ik helemaal gesetteld ben als inwoner van Melbourne:) Zoveel dingen om te doen hier en die Australiers zijn gekken, stuk voor stuk. Met de hokey staan we nu op 2 punten, we komen er wel! Ik heb onwijs veel plezier met de meiden en dat is het belangrijkste! We trainen elke week keihard en het spel wordt beter en beter, ik kan steeds beter op iedereen inspelen dus volgende blog hebben we minimaal 5 punten! 
26 juni komt Jasper naar Melbourne! Kan niet wachten natuurlijk! Dan heb ik ook genoeg Italiaanse woorden geleerd en stop ik met werken:) Daaaaag work life, welcome back spare time! Lekker Melbourne en omgeving verkennen en autootje huren om de zuid kust te bezichtigen.

Zie jullie daar.... met winterjas!
Liefs, Sophie